The Big Apple
Door: Stella
Blijf op de hoogte en volg Stella
21 Augustus 2013 | Verenigde Staten, New York
Hi,
Inmiddels zijn we alweer zo’n weekje thuis, maar ik wilde dit sappige reisverhaal niet half aflaten, vandaar dat ik de laatste drie dagen New York hier nog zal vertellen.
Op 11 augustus zijn we voor het eerst met de Path train naar the Big Apple gereden. Waar je hier ook loopt, overal loop je tussen de gigantische gebouwen en voel je je nogal klein. Het eerste wat we hier bezochten was St. Paul’s Chapel. Een klein kerkje, met een ontzettend oud en vervallen kerkhof ervoor. In dit kerkje waren herdenkingen van 09/11 die erg aangrijpend waren. In de periode na 11 september diende dit kerkje, dat opvallend genoeg onaangetast deze ramp heeft doorstaan, als rustplaats van de brandweerlieden die hard aan het werk waren. Hier werd eten voor hen gekookt en konden ze slapen in net opgemaakte bedden. Voor deze mannen werd dit hun thuis voor de komende tijd. Het was een indrukwekkende plaats. Vanuit dit kerkje zijn we door een parkje gelopen met veel kunstwerken, richting Brooklyn Bridge. Hier zijn we helemaal overheen gelopen en dat bood ons prachtig uitzicht over de skyline en konden we zelf het vrijheidsbeeld zien.
Terug op het vaste land zijn we door Broadway gelopen. Deze bekende straat bestaat voornamelijk uit winkels, winkels en nog meer winkels. Vanuit deze straat zijn we richting China Town gelopen waar het ontzettend druk was. Hier hebben we goedkoop onze ‘I Love New York’ truien gescoord. Na een half uur ongeveer, hadden we China Town en de drukte wel gezien en zijn we richting Madison Square gegaan. Hier speelde een bandje, waren mannen tegen elkaar aan het schaken, uitte mensen hun creativiteit op straat met behulp van krijt en zaten er veel mensen op de trappen om net als ons deze mensen te bekijken. Plots kwam er een donkere man geheel gekleed in het roze aan Gido vragen of hij een foto wilde maken van hem voor een yellow cab.
Papa zag deze man en zei, al knijpend in zijn spierballen: ‘Je bent net Regilio Tuur’. De man lachte wat en bleek Nederlands te spreken. Regilio Tuur was een bekende Nederlandse bokser, voor de mensen die het net als Gido en ik niet wisten. Niet wetende dat we met de echte beroemde Tuur te maken hadden, bleven papa en deze man wat praten, werden er foto’s gemaakt en emailadressen uitgewisseld. Pas de dag erna kwamen we door een mail van hem, erachter dat het gisteren daadwerkelijk de echte Regilio Tuur was. Hier was pap natuurlijk ontzettend trots op. Een beetje jammer was het feit dat pap waar Tuur bij stond zei dat Regilio Tuur na zijn succes aan lager wal is geraakt.
Na een tijdje hier te hebben gezeten besloten we naar Times Square te gaan. Hier hebben we daadwerkelijk onze ogen uitgekeken. Wat veel lampjes, schermen, reclame uitingen en vooral mensen. Het was ontzetten druk, maar o zo leuk. Omdat het nog niet donker was, konden we de lampjes nog niet echt zien. Dus besloten we een hapje te gaan eten en te wachten tot het donker was. Zo gezegd, zo gedaan. En dit was een slimme zet, want ’s avonds was Times Square pas echt adembenemend. Op deze relatief kleine straat, valt zoveel te zien. We hebben de tijd dan ook makkelijk omgekregen en het was al laat toen we weer terug in New Ark waren. Ondanks dat we de hele dag in de drukte hebben gelopen, voelde ik me hier pas echt voor het eerst niet op mn gemak. Toen we het station namelijk uitliepen, kwam een grote gespierde donkere man agressief op Gido en mij aangerend. Aan zijn ogen te zien was hij op een andere wereld, maar bepaald prettig was het niet.
’s Avonds vielen we uitgeput in slaap, door alle indrukken van die dag, om de volgende ochtend weer vroeg op te staan om weer op ontdekkingstocht uit te gaan. Die bezochten we eerst de beroemde straat Wall Street. Deze straat was niet heel bijzonder en er was eigenlijk niks te zien. Alles was namelijk afgezet en beveiligd. Jammer! Gelukkig hadden we de rest van de dag niks te klagen, aangezien we bijna de hele dag bezig zouden zijn met 09/11. Allereerst bezochten we het ontzettend grote memorial. Het was echt bizar om te zien dat hier twee gigantische torens gestaan hebben en dat ik hier als klein meisje tussen heb gelopen en zelfs op heb gestaan. Ik vond het bijzonder mooi om te zien hoe ze al die slachtoffers een plekje hebben weten te geven. Nog veel indrukwekkender was eigenlijk het museum waar we hierna in zijn geweest. Hier stonden op de muren persoonlijke korte verhalen geschreven, zoals de laatste telefoongesprekken die de mensen met elkaar hadden. Lagen er in vitrines spullen die gevonden zijn. En werden er filmpjes getoond. Ontzettend aangrijpend!
Na deze indrukwekkende middag zijn we alleen nog naar Battery Park gegaan. Dit parkje biedt een prachtig uitzicht op het vrijheidsbeeld en de skyline. Hier hebben we van genoten, net als van de rust die dit parkje na de drukke stad, bood. Hierna zijn we terug richting hotel gegaan.
Op onze laatste dag New York en zelfs de laatste dag van de vakantie, regende het tot onze teleurstelling. Het regende niet een beetje. Nee, het viel met bakken uit de hemel. De stad in gaan was gekkenwerk en dus besloten we te gaan shoppen in een groot outlet mall. Gelukkig was het na het eten rond 1 weer droog en konden we alsnog de laatste dag genieten van de prachtige stad New York. Gelukkig maar, want we hadden nog genoeg te zien van vooral het noorden van de stad. Central Parks was onze eerste bestemming. Dit bekende park dat vaak in films voorkomt, heeft bepaalde punten die je ook herkend uit films. En aangezien ik een trouwe kijker van de serie Gossip Girl was, wilde ik koste wat kost naar de ‘met steps’. Voor niet GG kijkers zijn dit gewoon trappen die horen bij het Metropolian museum of art. Maar ik was blij en dankbaar dat we toch dit eind gelopen zijn om deze trappen te zien. Onderweg naar deze trappen, kwamen we ook langs de gedenksteen van de vermoorde John Lennon. Deze is namelijk gelegen in Central Parks en meerdere mensen zaten hier omheen liedjes van hem en The Beatles te spelen. Verder hebben we vandaag het Rockefeller nog gezien (hier is in de winter altijd een grote schaatsbaan voor), Time Square en Broadway. We waren blij dat we toch nog New York in geweest zijn, want het zou zonden zijn geweest als we deze dingen hadden moeten missen.
De dag erna bestond uit inpakken, shoppen, weer inpakken, rijden naar het vliegveld, auto inleveren en op het vliegtuig naar Londen stappen. Onze vlucht had zo’n 2 á 3 uur vertraging, maar dat wist onze piloot in te halen, aangezien we binnen vijf en een half uur in Londen aankwamen, i.p.v. de 7 uur ongeveer. Hier moesten we lang wachten op de vlucht naar Brussel. Gelukkig had deze vlucht geen vertraging en kwamen we zoals gepland om kwart voor drie aan. Vanuit het vliegveld moesten we nog met de trein naar Welkenraedt. Hier werden we opgehaald door de ouders van Gido en zijn we nog gezellig met z’n alle gaan uiteten.
Het waren daadwerkelijk fantastische drie weken, die ons heel veel moois van de oostkust van Amerika en Canada hebben laten zien. Het was top!
Liefs,
Stella
Inmiddels zijn we alweer zo’n weekje thuis, maar ik wilde dit sappige reisverhaal niet half aflaten, vandaar dat ik de laatste drie dagen New York hier nog zal vertellen.
Op 11 augustus zijn we voor het eerst met de Path train naar the Big Apple gereden. Waar je hier ook loopt, overal loop je tussen de gigantische gebouwen en voel je je nogal klein. Het eerste wat we hier bezochten was St. Paul’s Chapel. Een klein kerkje, met een ontzettend oud en vervallen kerkhof ervoor. In dit kerkje waren herdenkingen van 09/11 die erg aangrijpend waren. In de periode na 11 september diende dit kerkje, dat opvallend genoeg onaangetast deze ramp heeft doorstaan, als rustplaats van de brandweerlieden die hard aan het werk waren. Hier werd eten voor hen gekookt en konden ze slapen in net opgemaakte bedden. Voor deze mannen werd dit hun thuis voor de komende tijd. Het was een indrukwekkende plaats. Vanuit dit kerkje zijn we door een parkje gelopen met veel kunstwerken, richting Brooklyn Bridge. Hier zijn we helemaal overheen gelopen en dat bood ons prachtig uitzicht over de skyline en konden we zelf het vrijheidsbeeld zien.
Terug op het vaste land zijn we door Broadway gelopen. Deze bekende straat bestaat voornamelijk uit winkels, winkels en nog meer winkels. Vanuit deze straat zijn we richting China Town gelopen waar het ontzettend druk was. Hier hebben we goedkoop onze ‘I Love New York’ truien gescoord. Na een half uur ongeveer, hadden we China Town en de drukte wel gezien en zijn we richting Madison Square gegaan. Hier speelde een bandje, waren mannen tegen elkaar aan het schaken, uitte mensen hun creativiteit op straat met behulp van krijt en zaten er veel mensen op de trappen om net als ons deze mensen te bekijken. Plots kwam er een donkere man geheel gekleed in het roze aan Gido vragen of hij een foto wilde maken van hem voor een yellow cab.
Papa zag deze man en zei, al knijpend in zijn spierballen: ‘Je bent net Regilio Tuur’. De man lachte wat en bleek Nederlands te spreken. Regilio Tuur was een bekende Nederlandse bokser, voor de mensen die het net als Gido en ik niet wisten. Niet wetende dat we met de echte beroemde Tuur te maken hadden, bleven papa en deze man wat praten, werden er foto’s gemaakt en emailadressen uitgewisseld. Pas de dag erna kwamen we door een mail van hem, erachter dat het gisteren daadwerkelijk de echte Regilio Tuur was. Hier was pap natuurlijk ontzettend trots op. Een beetje jammer was het feit dat pap waar Tuur bij stond zei dat Regilio Tuur na zijn succes aan lager wal is geraakt.
Na een tijdje hier te hebben gezeten besloten we naar Times Square te gaan. Hier hebben we daadwerkelijk onze ogen uitgekeken. Wat veel lampjes, schermen, reclame uitingen en vooral mensen. Het was ontzetten druk, maar o zo leuk. Omdat het nog niet donker was, konden we de lampjes nog niet echt zien. Dus besloten we een hapje te gaan eten en te wachten tot het donker was. Zo gezegd, zo gedaan. En dit was een slimme zet, want ’s avonds was Times Square pas echt adembenemend. Op deze relatief kleine straat, valt zoveel te zien. We hebben de tijd dan ook makkelijk omgekregen en het was al laat toen we weer terug in New Ark waren. Ondanks dat we de hele dag in de drukte hebben gelopen, voelde ik me hier pas echt voor het eerst niet op mn gemak. Toen we het station namelijk uitliepen, kwam een grote gespierde donkere man agressief op Gido en mij aangerend. Aan zijn ogen te zien was hij op een andere wereld, maar bepaald prettig was het niet.
’s Avonds vielen we uitgeput in slaap, door alle indrukken van die dag, om de volgende ochtend weer vroeg op te staan om weer op ontdekkingstocht uit te gaan. Die bezochten we eerst de beroemde straat Wall Street. Deze straat was niet heel bijzonder en er was eigenlijk niks te zien. Alles was namelijk afgezet en beveiligd. Jammer! Gelukkig hadden we de rest van de dag niks te klagen, aangezien we bijna de hele dag bezig zouden zijn met 09/11. Allereerst bezochten we het ontzettend grote memorial. Het was echt bizar om te zien dat hier twee gigantische torens gestaan hebben en dat ik hier als klein meisje tussen heb gelopen en zelfs op heb gestaan. Ik vond het bijzonder mooi om te zien hoe ze al die slachtoffers een plekje hebben weten te geven. Nog veel indrukwekkender was eigenlijk het museum waar we hierna in zijn geweest. Hier stonden op de muren persoonlijke korte verhalen geschreven, zoals de laatste telefoongesprekken die de mensen met elkaar hadden. Lagen er in vitrines spullen die gevonden zijn. En werden er filmpjes getoond. Ontzettend aangrijpend!
Na deze indrukwekkende middag zijn we alleen nog naar Battery Park gegaan. Dit parkje biedt een prachtig uitzicht op het vrijheidsbeeld en de skyline. Hier hebben we van genoten, net als van de rust die dit parkje na de drukke stad, bood. Hierna zijn we terug richting hotel gegaan.
Op onze laatste dag New York en zelfs de laatste dag van de vakantie, regende het tot onze teleurstelling. Het regende niet een beetje. Nee, het viel met bakken uit de hemel. De stad in gaan was gekkenwerk en dus besloten we te gaan shoppen in een groot outlet mall. Gelukkig was het na het eten rond 1 weer droog en konden we alsnog de laatste dag genieten van de prachtige stad New York. Gelukkig maar, want we hadden nog genoeg te zien van vooral het noorden van de stad. Central Parks was onze eerste bestemming. Dit bekende park dat vaak in films voorkomt, heeft bepaalde punten die je ook herkend uit films. En aangezien ik een trouwe kijker van de serie Gossip Girl was, wilde ik koste wat kost naar de ‘met steps’. Voor niet GG kijkers zijn dit gewoon trappen die horen bij het Metropolian museum of art. Maar ik was blij en dankbaar dat we toch dit eind gelopen zijn om deze trappen te zien. Onderweg naar deze trappen, kwamen we ook langs de gedenksteen van de vermoorde John Lennon. Deze is namelijk gelegen in Central Parks en meerdere mensen zaten hier omheen liedjes van hem en The Beatles te spelen. Verder hebben we vandaag het Rockefeller nog gezien (hier is in de winter altijd een grote schaatsbaan voor), Time Square en Broadway. We waren blij dat we toch nog New York in geweest zijn, want het zou zonden zijn geweest als we deze dingen hadden moeten missen.
De dag erna bestond uit inpakken, shoppen, weer inpakken, rijden naar het vliegveld, auto inleveren en op het vliegtuig naar Londen stappen. Onze vlucht had zo’n 2 á 3 uur vertraging, maar dat wist onze piloot in te halen, aangezien we binnen vijf en een half uur in Londen aankwamen, i.p.v. de 7 uur ongeveer. Hier moesten we lang wachten op de vlucht naar Brussel. Gelukkig had deze vlucht geen vertraging en kwamen we zoals gepland om kwart voor drie aan. Vanuit het vliegveld moesten we nog met de trein naar Welkenraedt. Hier werden we opgehaald door de ouders van Gido en zijn we nog gezellig met z’n alle gaan uiteten.
Het waren daadwerkelijk fantastische drie weken, die ons heel veel moois van de oostkust van Amerika en Canada hebben laten zien. Het was top!
Liefs,
Stella
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
