Golan Heights

11 Augustus. Golan Heights.
Na een goede nachtrust waren we vandaag weer lekker vroeg uit de veren. Vandaag zouden we een van de nationale parken bezoeken die de Golan hoogtes te bieden heeft. Onderweg naar het national park keken we onze ogen uit. Op de wegen was ontzettend veel militair materieel onderweg. Zo kwamen we diverse tanks tegen die in grootte vergelijkbaar zijn met mijn buik na een israelische maaltijd.
Bij het national park vonden we een mooie parkeerplek in het heerlijke zonnetje van zo’n pak ‘m beet 38 graden celcius en begaven ons richting de ingang.
Al gauw kwamen we er achter dat ook de Israelische mensen waaronder veel orthodoxe joden vakantie aan het vieren waren in het national park. Met hun 50000 kinderen en kinderwagens blokkeerden ze dan ook vaak onze weg op de smalle paadjes. Maar wij fanatieke “hikers” laten ons natuurlijk niet kennen en wisten onze weg door de menigte te vinden. Buiten de drukte was het een erg mooie tocht om te lopen. Via een klein wandelpaadje langs een riviertje kwamen we terecht bij een mooie waterval waar we wat mooie vakantiekiekjes schoten.
Omdat dit het einde van de wandelroute was gingen we terug naar de parkeerplaats om verder te rijden naar het tweede gedeelte van het national park. Dit was voor Stella een belangrijk moment omdat ze hier in haar 2e persoonlijkheid (Freek vonk) kon kruipen. Op de tweede wandelroute konden namelijk de zogezegde “murmeltierschen” ofwel de Syrian rock hyrax gespot worden.
Met de camera beyond standby doorliepen we de wandelroute waarbij we natuurlijk weer getrakteerd werden op het prachtige landschap dat Israel te bieden heeft. Onderweg was het dan eindelijk zover. Tussen de bosjes zagen we een aantal dikke pluizenballetjes wegrennen. Stella ging met de zelfde vaart achter de beestjes aan om ze vast te leggen. Prachtige foto’s!!! zodra het kan krijgen ook jullie ze te zien. Toen we het national park wel een beetje gezien hadden besloten we te gaan afkoelen in de ‘sea of galilee’. Erg bijzonder, want dit is het meer waar Jezus himself gedoopt is.
Het water was heerlijk en we genoten dan ook langer dan gepland. Hierna reden we terug naar ons appartement in Katzrin waar we 2 grote pizza’s haalden bij een klein zaakje dat leek op een weeshuis. Ik heb buiten kinderstad heerlen nog nooit zoveel kinderen op een plek gezien.


12 Augustus. Golan heights dag 2.
Vandaag arriveerde de Family Shneor om half 9 bij ons appartement om ons te vergezellen in de golan hoogtes. Yair had een prachtig programma voor ons gemaakt met als aftrap van de dag een wandelroute die ons naar een van de diepe dalen van de golan in leidde. Tot onze verbazing kwamen we er achter dat we beneden in het dal onze route moesten voortzetten door het kleine riviertje dat er stroomde. Tot onze heupen in het water trokken we door de vallei wat natuurlijk zoals te verwachten is hilarische momenten opleverden. Omdat we natuurlijk niet voorbereid waren op deze waterweg hadden wij zoals gewoonlijk onze foto/film/telefoonapparatuur op zak, die natuurlijk droog moesten blijven. Met ongeveer een gelijk aantal reddingen als Edwin van der Sar op onze naam vonden we een weg naar het droge. De verkoelende rivier was echter een heerlijke traktatie in vergelijking met de bloedhete toch die ons weer uit de vallei moest leiden. Toch hebben we het gered. En konden we aan de top nog even genieten van het mooie uitzicht.
Next stop: de Syrische grens. Dit leek ons allemaal heel erg bijzonder, gezien het feit dit land praktisch dichtgetimmerd is en het vaak in opspraak is in het nieuws door de vele conflicten die er spelen. We reden naar een hoge berg waar we de grens goed konden zien. Heel bizar om te kunnen kijken naar een land waar het veiligheidsniveau bijna nul is. Boven op de berg konden we een oude bunker bezoeken die door de Israëlische soldaten gebruikt werd tijdens de oorlog tussen Syrië en Israël. Wat heel bizar was dat je ook af en toe enorme explosies vanuit Syrië kon horen. Ook tijdens het avondeten in een van de grensdorpjes waren de gevechten goed te horen in de verte. Terwijl wij de nodige scheve blikken naar elkaar wierpen, was het voor de family shneor en de rest van de mensen in het restaurantje de normaalste zaak van de wereld om dit zwaar geschut te kunnen horen in de verte.
Toen we weer terug waren in ons appartementje was er niet veel energie meer over en het leek er dan ook even op dat we een punt konden zetten achter deze dag.
Gal had echter ander plannen. Omdat een goede studievriendin van Gal in Katzrin woont vroeg hij of we nog mee wilden naar een waterbron om hier een nachtduik te maken en wat te drinken. Met enige twijfel besloten Stella en Ik om toch mee te gaan. We haalden Gal’s vriendin op en reden naar de plaatselijke supermarkt om hier wat biertjes, water en chips in te slaan. Toen we naar de bron reden zagen we al bij aankomst dat er licht brandde en er meer mensen dit idee hadden. Na enkele meters gelopen te hebben kwamen we er achter dat het een aantal jongens waren die hun verlof/vakantie vanuit het leger aan het vieren waren met een kampvuurtje.
Niks bijzonders dus. Gewoon een stel 18 jarige met automatische geweren die een drankje nuttigen.
We sloten de dag af met een ontspannen sfeertje.

13 Augustus Golan Heights dag 3
Ook vandaag had Yair weer een mooi programma uitgestippeld voor ons. Om de drukte te vermijden gingen we in de ochtend een wandeltocht naar een natuurlijk zwembad maken. Heerlijk om de dag te beginnen met een lekkere duik in een natuurlijke plas water. We bleven hier dan ook hangen tot het begin van de middag om daarna verder te rijden naar een uitkijkpunt waar je uitzicht had op een grote vallei. Dit was niet zomaar een Vallei. We konden hier namelijk genieten van de prachtige vliegkunsten van verschillende adelaars en gieren. Ik zal jullie de verhalen van Stella’s tweede persoonlijkheid dit keer besparen. Heel mooi om deze beesten in het wild te kunnen zien manoeuvreren tussen de rotsen. We besloten om vandaag laat te lunchen (tegen 3 uur) want hierna reden we terug naar Katzrin om hier onze spullen in te pakken en weer terug te reizen naar de Lehavim, de woonplaats van de familie Shneor. Deze rit zou zo’n drie en een half uur in beslag nemen. De laatste Kilometers waren nog erg spannend omdat de mini sleurhut van Stella en mij nog maar weinig benzine had en er in de verre verte geen tankstation te bekennen was. Nadat ik de nodige meldingen had gekregen van gebrek aan brandstof vonden we toch op 10Km van Lehavim een tankstation waar we onze waggies gelukkig konden vol gooien.